ღیوهــــــــــــــــــــــــــــوღ

واااااااااااااااااااااااای سلام...

خیلی خوشحالم امروز امتحانام تموم شد...

احساس میکنم یه بار سنگین از رو دوشم برداشتن...

آخ خدا یعنی من تو این 90 روز تابستون چی کار کنم....

خب دیگه ولش کن زندگی رو عشق است...

کلا صـــــــــــــــــــــفا...

تا بعد بـ ایـــــــــ ی

تازه چشمهایم به روشنا عادت کرد ه بودند

که ستاره ها

به سمت سپیدی محو دنباله نمناک یک دنیا ابر پر باران رفتند

ستاره های لخت و پوست ولرم ماه با حضور مهربان ِ مهتاب

آسمان را ترک می کردند.

باید خیال بوی گلپر و

نور سپید رازگونه ی مهتاب را

فراموش کنم

فقط یک رویای کوتاه بود.

ستاره ها مات و مبهوت ته جاده رفتن

به تشنگی آسمان بی ستاره می خندیدند

و ابر پر باران ِ خاکستری دلگیر

در حجله چهل ستاره بی بازگشت،

بر مزار ستاره ها

فانوس روشن کرده بود.

در تاریکی مطلق

باران بود که می ریخت

که می ریخت

وقتی از شدت خشم از دست زندگی نمی گریم از شدت تاسف استفراغ می کنیم . از

بیهودگی روزهایمان باید گفت.از این روزمرگی.ازاین بی خبری. نمی دانم کی از دست این

زندگی رها خواهیم شد اما این را می دانم ملال هیچ وقت تنهایم نخواهد گذاشت.به یاد این

جمله از درجه صفر نوشتار افتادم .ایا ملال مالیخولیای من است.